علی حبیب زاده و درهای هویت فرهنگی بندرعباس / بهزاد حبیب زاده

بهزاد حبیب زاده

  بی شک موسیقی جادوگر ترین هنرهاست . تصویرگر ماهر و نابی که در نهایت ظرافت تمام گوشه های حسی احوالات موجود پیچیده ای همچون انسان را در ارتباطی فوق العاده نزدیک و بی آلایش به تصویر میکشد که برای درک آن نیازی به مطالعه دقیق و ابزار خاص نمی باشد .

نواحی جغرافیایی و آب و هوای متفاوت ، نژاد ، ژنتیک  و فرهنگ از جمله کلیدهای تعیین کننده محدوده و چهار چوب فرمی موسیقی و پدید آورنده سبک ها ی متنوع آن هستند .

  در این تقسیم بندی موسیقی فولکوریک (Folklore) یا همان موسیقی ناب مردمی به دلیل خالص و غنی  بودن از جایگاه ویژه و پر اهمیتی برخوردار است . موسیقی فولکور از نظر ریتم ، ضرب ، وزن ،  ملودی ، نگارش زیر و بم ، بافت موسیقایی ، کلام و رهایی اصوات جادویی ، فرزند خالص فرهنگ مردم آن ناحیه است .

  ریتم و صداهای کوبه ای در موسیقی آفریقا( که موسیقی فولکور بندرعباس ترکیبی ظریف از این موسیقی و موسیقی زندگی کنار دریا ست)  بسیار شاخصند . این برجستگی نمایانگر ارتباط تنگا تنگ موسیقی و رقص دراین فرهنگ هاست . این نوع موسیقی گرایش به استفاده بارز از پلی ریتمهای پیچیده دارد و بطور معمول در این موسیقی الگوهای ریتمیک گوناگون و متعددی همزمان اجرا و بارها تکرار می شوند . هر یک از ساز ها با توجه به هویت خود ریتم خود را در پی می گیرد و آکسان هایی  پدید می آورد که نسبت به دیگر خط های اجرایی خارج شنیده می شود. و مخاطب با هر کدام از این الگوها ریتمیک متعدد که خود انتخاب  میکند لذت می برد و می رقصد . گوشه ای از انجام کار روزانه ( همچون فعالیت بالا کشیدن تور ماهیگیری ) میتواند نوعی رقص(حرکت هماهنگ با موسیقی ) باشد . همین عامل باعث فراگیری و محبوبیت موسیقی گرم ( موسیقی جنوبی ) میشود .

این موسیقی اغلب از نظر بافت  بر خلاف بسیاری از فرهنگ های دیگر اغلب بافتی هوموفونیک یا پلی فونیک دارد و خط های متعدد آوازی ممکن است همزمان  ملودی یکسانی را با زیر و بم های متفاوت بخوانند و گاه رشته ای از آکورد ها موازی پدید آورند.

  علی حبیب زاده  یکی از پایه گزاران موسیقی ساخت یافته فلکور بندرعباس است که با اجرای قوی کلام  و  با به خدمت گرفتن  اجرای ملودی سازهای اصیل همچون عود ( بربط) و جفتی ( نوعی ساز بادی )  و ریتم های خلاق و ترکیبی سازهای کوبه ای نماینده دوره ای درخشان از تاریخ  موسیقی جنوب ایران است  که بعضی از آثار جاویدان وی هنوز مورد توجه خوانندگان و آهنگ سازان  معاصر جهت ایده برداری و تنظیم ملودی های ناب بومی در ترکیب بندی می باشد .

اجرای زنده و همزمان سازها ، تفکیک نقاط فراز و فرود آهنگ ها ،تغییرات ظریف ریتم و کوک سازهای کوبه ای ، افزایش یا کاهش خفیف بعضی از نت ها ضمن حفظ تمیپو اصلی آهنگ ، خلاقیت در اجرای پر قدرت  کلام و مفهوم فلسفی موسیقی جنوب از نکات برجسته ای است که حبیب زاده را نسبت به دیگر هنرمندان عرصه موسیقی متمایز می کند.

با نگاهی گذرا به ترانه های حبیب زاده  و دقت در معانی و ساختار موسیقی  آنها به کلیدی دست خواهیم یافت که گشاینده درهای هویت فرهنگی و آئینی مردم بندرعباس در آن بازه زمانی خاص است .    

                                                                          بهزاد حبیب زاده