یکم: تمام امکانات فوتبالی و تبلیغاتی کشور امارات متحده عربی بسیج شده بود که بازی با ایران را برنده از میدان خارج شوند. و کیست که نداند خواستن توانستن است. امارات برنده‌ی فوتبال برتر بود. هر چند بعد از گذشت چند روز هنوز تلخی این نتیجه‌ی تساوی را احساس می‌کنند و کارشناسان شبکه‌های ورزشی‌شان مدعی هستند که اگر حرفه‌ای عمل می‌کردند می‌توانستند یک شکست تاریخی برای ایران رقم بزنند. ساعاتی پیش از شروع بازی شبکه ورزشی دبی و ابوظبی هر کدام بارها ورزشگاه خالی از تماشاگر (از نوع عرب) را نشان می‌دادند و از مردم می‌خواستند که برای تشویق تیم ملی‌شان به ورزشگاه بیایند. مجری شبکه دبی ورزشی گفت: تماشاگران ایرانی به لحاظ عددی ما را اذیت می‌کنند! خبرنگاران این دو شبکه هر چند دقیقه با بازیکنان قدیمی و صاحب نام فوتبال این کشور که در ورزشگاه حضور داشتند مصاحبه می‌کردند همه‌ی آنها با توجه به موفقیت تیم جوانان کشورشان در آسیا نوید یک نتیجه تاریخی را می‌دادند. حتی حسین جسمی خواننده محبوب اماراتی که اصلیتی قشمی دارد هم در کنار زمین بود و شبکه ورزشی دبی با او هم گفتگو کرد. همه‌ی اینها نشانگر این بود که امارات می‌خواهد برنده باشد. 

دوم: امارات می‌خواهد برنده باشد. اما برای برنده شدن فقط آرزو کردن کافی نیست! از قهرمانی العین امارات در جام باشگاه‌های آسیا تا همین چند روز پیش قهرمانی تیم جوانان و راهیابی تیم نوجوانان این کشور به جام‌جهانی نمی‌توان بی‌تفاوت گذشت. این نکته را نباید فراموش کنیم که قهرمانی نوجوانان ما در آسیا با درخشش تیم‌های پایه امارات متفاوت است. تیم ما یک تیم ساخته شده در اردو است و حاصل یک لیگ منظم در رده سنی خودش نیست. اما کار اکادمی فوتبال امارات چیزی غیر از این است. و نتایج آن هم از این پس مستمر تر خواهد بود. 

سوم: عبارت "سطح فوتبال" را به چه چیز می‌توانیم تعمیم بدهیم؟ سرمربی تیم ملی کشورمان "سطح فوتبال" ما را با امارات قالب مقایسه نمی‌داند. شاید بسیارمان با این عقیده موافق باشیم. ولی آیا ما و مربی محترم تیم ملی می‌توانیم اشاره کنیم از کدام جنبه؟ و یا تعریفی معین از "سطح فوتبال" داشته باشیم؟ آیا "سطح فوتبال" یک شی تاریخی است که می توان آنرا در موزه نگهداری کرد و ثابت نگه داشت؟ سطح فوتبال یک آمار است؟ تاریخچه است؟ جمعیت فوتبالیست حاضر در لیگ‌های مختلف کشور است؟ بله از این لحاظ ما از امارات برتر هستیم ولی در زمین فوتبال امارات نشان داد به لحاظ کلاس فوتبال و فهم تاکتیکی از ما برتر است و حتی از نظر تکنیک فردی هم در برخی موارد از ما سر تر است. سرمربی تیم ملی ما سالها قبل در یکی از تیم‌های ته جدولی امارات توپ می‌زد. خود او می‌داند به لحاظ امکانات و شرایط تمرین و حتی کیفیت بازی تیم‌های باشگاهی امارات چقدر پیشرفت کرده‌اند. سرعت بازی عرب‌ها که پیش‌تر برای ما کند بودنشان ضرب‌المثل شده بود روز به روز افزایش می‌یابد و ما هنوز اندر خم هیچ کوچه‌ایم! چنان‌که از تساوی با امارت در پوست خود نمی گنجیم اما سطح فوتبال‌مان را بالاتر از امارت می‌دانیم و بدیهی است وقتی سطح فوتبال‌مان بالاتر است نیازی نمی بینیم تلاش کنیم که آن را بالاتر ببریم.