بسیاری از کسانی که در هرمزگان موسیقی کار می‌کنند با مشکلی به نام "عدم توازن توانایی و  اعتماد به نفس" مواجه‌اند. گاهی کار موزیسین بسیار عالی است اما اعتماد به نفس برای ارائه و اجرای زنده و یا حتی ضبط شده‌ی اثر در آن فرد وجود ندارد و گاه سطح کار نازل است اما فرد مورد نظر از اعتماد به نفسی کاذب برخوردار است که باعث می‌شود همان کار نازل را در سطح وسیع نشر دهد و یا اجرا  و طبعا صحنه‌های خارق‌العاده‌ای خلق کند!

کنسرت دیشب حسن اقبالی و محسن آزادبخش من را مواجه کرد با دو موزیسینی که اعتماد به نفس و ادعایی در حد توانایی‌شان دارند. نه در اجرای کارشان ضعف داشتند و نه دچار اعتماد به نفس و عرور کاذب‌اند. کارشان را می‌کنند و می‌روند پی تمرین‌شان به یاد گرفتن و بهتر شدن. همه‌ی این‌ها باعث شده بود دیشب من و کسانی که آنجا حضور داشتند یکی از بهترین اجراهای زنده در هرمزگان را شاهد باشند.

    یادداشت کامل درباره این کنسرت را گذاشته‌ام برای وقتی و جایی دیگر حالا چند نکته کوتاه:

• بهترین اثری که در این کنسرت شنیدم [عشق]  بود. کاری از حسن اقبالی. بر خلاف اغلب کارها که این روزها می‌شنویم و تقریبا یک خطی و نهایتا دوخطی است و یک روند تکراری را از ابتدا تا انتها طی می‌کند. کار اقبالی را می‌شود به یک درخت تشبیه کرد. با ریشه‌هایی قوی بدنه‌ای استوار و شاخ و برگ‌هایی ظریف و خوش رنگ که گستره‌ی آن را نه تنها نت‌هایی که حسن می‌نوازد که گروه تعیین می‌کند و همه‌ی سازها در این زیبایی نقش ایفا می‌کنند. موسیقی حتی بدون کلامش یک سیر داستانی را طی می‌کند و به اوج و پایان می‌رسد. اما حالا کلام محمود شجاعی هم به زیبایی و تکامل آن کمک کرده است.
• محسن آزادبخش قدرت خود را در خوانندگی به همه نشان داد و باید ظهور یک خواننده‌ی موزیسین را به فال نیک گرفت. محسن کنسرت‌های روز دنیا را می‌بیند و با ریزه‌کاری‌های یک کنسرت استاندارد در سبک خودش به خوبی آشناست. کار کاشکه به لحاظ موسیقیایی و کار "رودخونه مینو" به لحاظ قدرت خوانندگی محسن قابل تامل بود. هر چند نباید از کارهای تازه‌تر محسن هم ساده گذشت. کاری مثل کابوس که فرم‌های تازه‌تر محسن و روند رشد او را می‌توان در آن به وضوح دید.
• گرروه نوازنده‌ها درامز غلامعلی اسماعیلی(درامز)، حسین گردین (گیتار بیس)، وحید حسن‌رضایی(پرکاشن) حسین رستمی(کیبورد) و حسن و محسن گیتار الکترونیک همه یک ویژگی مشترک دارند که پیشتر اشاره کردم. خوراک‌شان موزیک است. تمرین می‌کنند دنبال یادگیری‌اند به همین دلیل تمام نشده‌اند و در هر اجرا شما می‌توانی با یک حسن‌رضایی تازه‌تر و تواناتر مواجه شوی!

•  استایل نوازندگی حسین رستمی بی‌نظیر بود. او کارهای بزرگ دیگری انجام داده که به زودی درباره‌اش می‌نویسم.          

    +++

      عکس‌ها: مجید جمشیدی

      در همین باره: جغد بندری + گزارش تصویری: سامی حزنی + سی سی یوسینما