یک بعدازظهر  مهمان دوستانمان در پیپه سرا* بودیم . بسیاری از هنرمندان بنام استان را می شد در آنجا دید . استاد قنبر راستگو  نوازنده جفتی ، حمید سعید نوازنده گیتار ، احمد روان نوازنده سازهای ضربی ، موسی کمالی فیلمساز ، داستان نویس و نوازنده درامز، جهله ( جهله) و ...، استاد منصور نعیمی کارگردان تلویزیونی ، عکاس ، پژوهشگر و ...مرتضی کریمی نوازنده عود ، گیتار، ویولون، تنبوره و سازهای ضربی و...

 فرصت خوبی بود تا گفتگویی با یکی از این هنرمندان انجام دهم ...موسی کمالی ...اگر بخواهم خیلی خودمانی معرفی اش کنم باید بگویم : او اولین کسی است که جهله ( کوزه ای که آب را در آن نگه می دارند تا خنک بماند ) را به عنوان یک ساز ضربی معرفی کرد تا جایی که امروزنه تنها هرمزگانیها بلکه موزیسین هایی مثل پویا محمودی نیز در کارهایشان از جهله استفاده می کنند . ساخت فیلم بچه های شرجی نقطه عطفی در کارهی سینمایی او بود .

 گزیده ای از حرفهای موسی کمالی:

   موسیقی را مثل همه همسنان خودم در آنزمان از امور تربیتی و  شاگردی مرحوم روضه خوان و آقای توحدی شروع کردم .اولین بار که نوازندگی مرحوم مرتضی قاسمی را از نزدیک دیدم شیفته درامز شدم . با اینکه نمره خوبی در امتحان تئوری گرفته بودم و مرسوم بود که نمره های بالا را برای یادگیری سازهای بادی و پیانو در نظر می گرفتند ولی گفتم من عاشق این ساز هستم و درامز را انتخاب کردم. 

  سال ۷۴ عضو سینمای جوان شدم .اولین کار من فیلم سبند ( سوند ) بود . این فیلم در روستای حکمی میناب ساخته می شد و جالب ترین اتفاق زندگی من هم در همین حین اتفاق افتاد . وقتی داشتیم از جعله ای آب می خوردیم آخرین جرعه را من نوشیدم ، جهله که خالی شد ریتمی روی آن زدم صدایی که از آن بر می خواست حیرت آور بود .البته اگر بگویم این آغار کار من با جهله بود دروغ گفته ام چون یک ارتباط روحی قوی از قبل وجود داشت که مرا به آن سمت می کشید .

جهله موسی در میانه پیپه سرا

  بعد از آن موسیقی فیلم آوای خاک (مستندی درباره ساخت جهله) اثر مرحوم کوروش گرمساری  را با همان جهله اجرا کردیم .مرحوم گرمساری لطف زیادی به ما داشت و هر وقت نیاز به امکانات داشتیم از ما دریغ نمی کرد . خدا رحمتش کند .

   آقای کوروش زارعی کارگردان تئاتر " آئینه ای توی سقف " برای ساخت موسیقی متن به ما پیشنهاد داد. این کار در بخش کارگردانی مقام اول و در بخش موسیقی کاندید جشنواره شد . در همان جشنواره بود که ربرتو چولی  کارگردان آلمانی نزد ما آمد و گفت :" با شنیدن این موسیقی حس کردم اینجا همسایگانی دارم و غریب نیستم "  ایشان ما را به جشنواره جاده ابریشم در آلمان دعوت کرد .

    در آلمان هم استقبال زیادی از موسیقی ما شد . چون آنها شناخت خوبی از موسیقی بخصوص موسیقی آفریقایی داشتند به دلیل وجود تشابه در موسیقی ما با آفریقا آنها به خوبی با ما ارتباط برقرار می کردند  . در آلمان قنبر راستگر  جفتی ، علی عرب دهل گپ ( دهل بزرگ ) ، حسن نوری نسب ،پیپه و من هم پرکاشن می نواختم.

  پیپه سرا را برای اینکه یک پایگاه خوب برای موسیقی داشته باشیم به همت آقای نظری راه انداخته ایم . در اینجا علاوه بر آموزش موسیقی در ضمینه فیلسازی ، عکاسی ، نقاشی و ... نیز آموزش داده می شود .

موسی و شاگردانش

 خودم هم طرح های زیادی در ذهن دارم . چاپ مجموعه داستانهایم به نام قصه های موسی ، ساخت فیلم های پیرمرد شرجی ، تمبوره شرجی، مامای شرجی ( درباره زار)و ...  تحقیق و ثبت نواهای محلی ...مجموعه پژوهشی چهره های شرجی. 

 جا برای تحقیق و پژوهش در استان زیاد است ولی متاسفانه کسی کار نکرده است . ما هم که دوست داریم کار کنیم امکانات نداریم . حتی من هنوز یک دوربین فیلم برداری یا عکسبرداری ندارم . یک خاطره برایتان بگویم . بعد از نمایش فیلم بچه های شرجی در جشنواره بیستم سینمای جوان یکی از منتقدین  گفت: نگاه این فیلم شبیه نگاه  یک فیلمساز اروپایی به زندگی آفریقایست . البته منظورشان این بود که من با الهام از کارهای آنها این کار را ساخته ام . خیلی جالب بود من اصلا چنین چیزی ندیده بودم چون  امکانش نبود تنها وسیله ای که در خانه داشتم یک رادیوی کوچک بود و تعدادی کتاب . یکی از منتقدین که این را فهمیده بود به دوستش گفته بود : این مرد چطوری زندگی می کنه؟

 لینک مصاحبه بی بی سی با گروه جهله
برای شنیدن موسیقی گروه جهله اینجا را فشار دهید

....................................................................................
پیپه(pipa) سازی است کوبه ای که ریشه ای آفریقایی دارد. 
 نشانی پیپه سرا  :خواجه عطا /خیابان فلسطین به طرف استانداری  تلفن   ۳۳۴۳۵۷۹