مردم قشم همیشه به نجابت و مهمان نوازی شهره بوده اند . با شیوع مهرورزی اینان این کردار نیک را هم آموخته اند . حکایت از اینجا شروع می شود که در یک بازی سنتی ایرانی به نام موتور گیری، به جوانی که سوار بر موتور سیکلتش بوده توسط نیروی انتظامی مهر ورزیده می شود تا آنجایی که از حال می رود و جماعت گمان می برند که جوان از مهر زدگی جان باخته است . زنی به نشانه حسادت بانگ بر می آورد که چرا اینقدر مهر ورزیده اید که جان ببازد ؟ و صدای خویش بر ماموران مهرورز بلند می کند . مامورین هم می گویند خواهرم ! مگر تا به حال کسی از مهر ورزی مرده که این دومیش باشد . و برای اثبات حرف خود به آن زن هم مقدار زیادی مهر می ورزند .
زن خود را از چنگان مهر ورزان رها می سازد ، به میان جماعت می گریزد و فریاد می زند که ای مردم مگر شما غیرت ندارید؟ نمی بینید در این ماه مبارک دارند به یک زن مهر می ورزند ؟ جماعت به خود می آید که : حالا که دوره مهر ورزی است ما چرا نورزیم . و آنها هم به تلافی بر ماموران مهرمی ورزند . این مهرورزی حتی به یکی از پاسگاه های قشم هم کشیده می شود . تا جایی که کار به عشق بازی می کشد و آتش عشق جماعت ماشین و موتور سیکلت های پاسگاه را در بر می گیرد . آتش عشق بالا می گیرد و عاشق و معشوق رسوای شهر می شوند مردم بیخبر هم با دیدن دود و آتش عشقی که بر افروخته شده بود به جماعت قبل اضافه می شوند و برای اینکه از قافله عقب نمانند به دیکر پاسگاه قشم می روند و آنجا مشغول مهرورزی و عشقبازی می شوند...
پ ن ۱: مولوی گفت : عشق اول سرکش وخونی بود تا گریزد آنکه بیرونی بود
پ ن ۲: این جکایت ربطی به داستان کاوه ی اسکندر ( آهنگری که قصد جهانگشایی داشت! ) ندارد.
پ ن ۳ : نشریه دریا نوشته بود اغتشاش اراذل و اوباش و از این حرف ها ... گفتیم چرا مهرورزی را اغتشاش نوشته اید . گفتند ما را مهزور ( با مجبور اشتباه نشود) کرده اند !
پ ن ۴ : جزیره قشم از بیست و سه کشور دنیا از جمله : بحرین ، مارینو ، هنگ کنگ، و سنگاپور ، بزرگ تر است !!!