گفتگو با محمد کهوری نژاد بندری/ شبیه خوان

    سالهاست او را در نقشهای عبید زیاد ،عمر سعد و یزید می بینیم .  فراموش نمی کنم زمان کودکی حتی در کوچه و خیابان هم از او می ترسیدیم و اینها برمی گردد به اجرای بسیار قوی او،حسی که هنگام تعزیه دارد و بیان شیوایی که از آن برخوردار است . ربع قرن می شود که این نقشها را در تعزیه خوانی منبر گپ بر عهده می گیرد و اگر گاهی در تعزیه حضور نداشته باشد، انگار تعزیه چیزی کم دارد. دوستی می گفت: هر گاه به نامهای عمر سعد و یزید بر می خورم نا خوداگاه چهره ایشان در نظرم نقش می بندد.

  این گفتگو را خیلی وقت پیش انجام دادم ولی بی مناسبت ندیدم آنرا بازنویسی کنم.

  از زمان کودکی که برای دیدن تعزیه می آمدیم از این نقش ها خوشم می آمد ودر ضمن صدایم به این گونه نقشها که به آن اشقیا می گویند،بیشتر می آید. البته بجز تعزیه در دوران دبیرستان که با مرحوم منصفی همکلاس بودیم ، کار نمایش هم انجام می دادیم .در مورد نقشهایم در تعزیه باید بگویم که درباره همه آنها مطالعه تاریخی و دینی کرده ام تا بهتر بتوانم با آنها ارتباط برقرار کنم . متاسفانه امروز خیلی ها نقشها یشان را نمی شناسند، فقط طوطی وار نسخه را می خواند و دیگر هنری مشاهده نمی کنید.آنزمان عصر که تعزیه پایان می یافت، پس از آن نسخه ها راپخش می کردند و همگی به خانه بانی منبر و یا نسخه گردان می رفتند و تمرین می کردند. ولی امروزه مشکلات مردم زیاد است ودیگر از آن خبر ها نیست .

    یکی از مهمترین ارکان تعزیه ،کارگردان و یا نسخه گردان است . او باید بداند،در هر مجلس چه دکوری لازم است چه ابزاری باید داشته باشد و در ضمن این پیام را زود انتقال دهد که مثلا نوبت خواندن چه کسی است.

  البته نحوه اجرای خود شخص هم خیلی مهم است .  من  وقتی  حرف می زنم مستمع باید گوش کند . من طوری اجرا می کنم که مستمع مجبور شود گوش کند. باید آنها را جذب کرد. هنگام اجرا عده زیادی اظهار تنفر می کنند. در آن لحظه من در اوج لذت هستم. با خود می گویم ، حتما تاثیر گذاشته ام.

  *بسیاری از نسخه ها ازبین رفته اند . مثلا اشعار قضایی که خیلی روان بود.

  *رونق تعزیه در زمان صفویه بوده ولی سرمنشا آن در دوره تیموریان بوده است.

  *هدف تعزیه نشان دادن آزادگی وانقلاب امام حسین است.