یک روز خوب در جزیره ی هرموز !

  هفته ی گذشته پس از تقریبا یک سال جزیره هرموز را زیارت کردم . شاید زمزمه ی برگزاری جشنواره هنر محیطی و نیز اجرای تیاتر رساله ی گردش خون اثر ابراهیم پشتکوهی بهانه ای بود تا به این یک سال دلتنگی من و جزیره پایان ببخشد .

 حضور دکتر احمد نادعلیان و شاگردانش هم جذابیت این دیدار را بیشتر کرده بود . ایشان یک کار گروهی را با شاگردانش انجام داد که البته طرح آن از پیش تعیین شده بود و شاگردان طبق وظایفی که استاد بر عهده شان گذارده بود کار کردند .

  شب همه در قلعه پرتقالی ها نشسته بودند و راجع به کارها سخن می گفتند . سعید آرمات به شدت به این شیوه کار انتقاد داشت و آنرا کار و طرحی از پیش تعیین شده می دانست و نه هنری که تحت تاثیر محیط و خلاقانه است . جناب نادعلیان هم در پاسخ مجبور می شد از گذشته خودش و کارهایی که انجام داده سخن بگوید و اینکه: نام من را اگر در اینترنت سرچ کنید هزاران صفحه باز می شود و این ...

 در همین گیرودار حسن دریاپیما راهنمای ساده دل قلعه وارد شد و میان جمع نشست . دستش را بالا آورد و گفت : ببخشید شما در هرمز چه کاری انجام داده اید ؟

 نادعلیان  کمی مکث کرد و گفت : من نقش هایی بر ساحل کشیدم که آب آنها را با خود برد .

حسن باز پرسید سهم شما چقدر شد ؟

دکتر رو به جمع کرد و گفت سوال های ساده ایشان خیلی فلسفی و سخت است .

***

چند روز است همین سوالها را دارم از خودم می پرسم که: چه کرده ام و سهمم چقدر است ؟

  هر چقد دیر هنگام بود ولی مگر می شد از اجرای رساله گردش خون بگذریم . آنهم در فضای زیبا و عجیب قلعه با آتشی که برافروخته بودند و ما هم انگار جزئی از کار بودیم که با آن آتش گرم می شدیم . اجرای رساله ی گردش خون پایانی خوش برای روزی رویایی در جزیره ی هرموز بود . چقدر حیف شد که این کار از جشنواره فجر جا ماند .