جشن بزرگ و تقدیر از پیشکسوتان موسیقی هرمزگان !

 دیروز به مناسبت تولد امام علی(ع) جشنی در فرهنگسرای طوبی به همت انجمن موسیقی هرمزگان برگزار شد. این جشن فرصتی بود تا انجمن موسیقی در کنار اجرای چند گروه موسیقی تقدیری هم از چهار پیشکسوت موسیقی استان هرمزگان داشته باشد.

             

گروه گامرون                                                        

  برنامه با سخنرانی رییس انجمن موسیقی استاد احمد توحدی در باب فضیلت‌های ماه رجب آغاز شد!

ایشان پس از اینکه متذکر شدند رجب ماه هفتم از ماه‌های قمری می باشد و دلایل برتری این ماه بر دیگر ماه‌ها را برشمردند، سپس در گوشه‌هایی از سخنانشان اشاره کردند که این برنامه بهانه‌ای است برای برنامه‌ای دیگر در روز جوان.

پس از او آقای پیشدار معاون فرهنگی اداره‌ی ارشاد هم صحبت کرد که مهمترینش اعلام حمایت از کارهای پژوهشی در موسیقی و کمک به مکتوب کردن موسیقی هرمزگان،بود.

   پس از این صحبت ها یکی از پیشکسوتان موسیقی هرمزگان صالح آتون برای حضار حرف‌هایی زد که بیشتر در مورد فعالیت‌های مذهبی‌اش بود تا موسیقی و اگر از موسیقی هم حرف می‌زد اشاره به ترانه‌هایش می کرد که در مدح بزرگان دین سروده است. او از اداره ارشاد و انجمن موسیقی بسیار متشکر بود. به خاطر لطفی که به او داشته‌اند. هر چند وقتی نوبت به تکنوازی‌اش رسید به همه ثابت شد که نه صالح دیگر صالح است و نه ...

                      

                                                            صالح آتون                                                    

   اگر این تکنوازی را از او ندیده بودم خیلی بهتر بود. صالح کهنسالی و انگشت شکسته را بهانه می‌کرد ولی من دلایل را جایی دیگر جستجو می‌کنم. بین خودمان و کسانی که با موسیقی اینگونه برخورد کرده‌اند. چه بسا کهنسالانی که در نواحی مختلف ایران هنوز می‌نوازند و یا شاگرد تربیت می کنند.

   از صالح گرفته تا باقی خوانندگان جوان و همچنین گروه گامرون همگی ترانه‌هایی با مضمون مذهبی اجرا کردند که بدون تعارف هیچ کدامش به دل نمی‌نشست .

   دیده‌ام که گروه‌های محلی هم وقتی برای اجراهای رسمی فراخوانده می شوند فکر می‌کنند که حتما باید اجراهایی از این دست داشته باشند تا بتوانند نفس بکشند. پس تکلیف موسیقی فولکلور چه می‌شود؟ چه چیز باعث شده حتی پیرمردی که سالهاست در روستا زندگی می‌کند اینگونه به موسیقی خودش نگاه کند؟

 من به موسیقی معنوی که در نواحی مختلف کشورمان و همچنین سراسر دنیا اجرا می‌شود احترام می‌گذارم ولی هر چیزی باید به شکل صحیح و به جا استفاده شود . متاسفانه با این نوع برخورد هم به موسیقی ضربات جبران ناپذیری وارد می کنیم و هم به معنویت و غیره ! [تقریبا در همین باره از زبان کیوان ساکت] 

                

                                                        گروه زیتون سبز

  از بین اجراهای این روز اجرای یک گروه محلی(زیتون سبز) بیش از همه برایم لذت‌بخش بود. هر چند جای ساز کوبه‌ای پیپه در این گروه خالی بود و به قول خودشان کارشان کاستی‌هایی هم داشت ولی ملودی زیبا ،ریتم کامل و صدای جذاب و بکر خواننده  کاستی‌ها را هم می‌توانست کم‌رنگ کند.

البته از اجرای همیشه خوب قنبر راستگو در خواندن شروند هم نباید بگذریم.

                 

                                                             قنبر راستگو

 در میان خوانندگان پاپ هم صدای عمران طاهری از همه پخته‌تر بود. هر چند که کارش من را به یاد قطعه‌ی علی ای احمد ثانی (اثر ناصر عبداللهی) می‌انداخت.

  صدای احمد قائد و مهدی لشکری چیز تازه‌ای برای من نداشت. هادی آرمین که با کار قبلش توقع همه را بالا برده بود اینبار حداقل من را آرام کرد تا دیگر با شنیدن یک کار خوب از یک موزیسن احساساتی نشوم.

                               

                                                            اسماعیل پیل‌افکن

   * از نکات قابل توجه حضور اسماعیل پیل‌افکن در گروه جوان زیتون سبز بود. پیل‌افکن همان نوازنده قدیمی سازهای کوبه ای در گروه علی حبیب‌زاده است.

  *  از چهار پیشکسوت موسیقی هرمزگان در این روز تقدیر شد . صالح آتون ، حسن مرادی،قنبر راستگو و وهاب وجدانی!

  * از آقای عبدالرحمن عبدللهی پدر ناصر هم تجلیلی به عمل آمد.

   * غلامعلی توسلی که نامش برای اهدای لوح به پیشکسوتان از سوی مجری برنامه قرائت شده بود حاضر نشد برای این کار بر روی سن برود و هر چه توحدی اصرار کرد و او را در آغوش گرفت فایده نکرد.

    عکس ها از دوست عزیزم ::عبدالحسین رضوانی::