اسب احمق!

یکی از دوستانم می‌گفت: وقتی در خدمت ارتش بودم اسب احمقی داشتم. آن قدر احمق بود که وقتی سوارش بودم، گاهی برای پیشاب ریختن می‌ایستاد و پاهای عقبی‌اش را باز می‌کرد. درست وقتی می‌خواست کارش را بکند، اتفاق می‌افتاد که اسب جلویی او می‌ایستاد و شروع می‌کرد به پیشاب ریختن. اسب احمق من با شنیدن صدای پیشاب اسب جلویی، خیال می‌کرد خودش کارش را تمام کرده و بدون ریختن پیشاب راه می‌افتاد. 

حیوان را دست کم نگیر/ عزیز نسین

ترجمه‌ی: ثمین باغچه‌بان صفحه‌ی۱۵۴