...

 

زان پیش که بر سرت شبیخون آرند    فرمای که تا باده گلگون آرند 

تو زر نئی ای غافل نادان که تو را      در خاک نهند و باز بیرون آرند 

+++ 

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست     برخیز و به جام باده کن عزم درست 

کین سبزه که امروز تماشاگه ماست   فردا همه از خاک تو برخواهد رست 

+++ 

                                                                                خیام