شب موسیقی هرمزگان در تالار وحدت

    سیزدهم شهریور ـ پای‌تخت ـ‌‌ تالار وحدت

   چند دقیقه از ساعت ۲۰ گذشته بود که صدای جفتی از پشت سن جمعیت منتظر را سر شوق آورد و با ورود گروه نغمه‌ی هرمزگان که همراه با نوای جفتی و دهل و کسر زنجیروار با لباس‌های زیبای محلی به روی سن آمدند، صدای سوت و جیغ و کف حاضران بلند شد.

  موسیقی جفتی و دهل کسر بندرعباسی فضای سالن را پر کرد. من هم مثل جمعیت انگار اولین بار بود این موسیقی را می شنیدم. از یک طرف از شور و شوق جمعیت احساس غرور می کردم و از طرف دیگر خودم هم محو موسیقی بودم. رقصم گرفته بود.

  گروه روی سن می‌چرخید و می‌خواند. زنان و دختران گروه کل می کشیدند و برای مردم نقل و نبات می‌پاشیدند. مراسم حنابندان هم با همراهی همین موسیقی به شکل نمایشی انجام‌شد.

    قنبر راستگو

  راست می گویند که راستگو هنوز هم با وجود کهولت سن از قوی‌ترین نوازندگان نی جفتی است. او هنوز برای اجرا مثل جوانی که برای اولین بار روی سن می‌رود شوق دارد. نکته‌ای که در کار خالو‌کمبر دیده می‌شود و شاید نیاز به ویرایش داشته باشد این است که او گاه فضاهایی که در آن اجرا می‌کند را به خوبی نمی‌شناسد . این وظیفه دیگر بزرگان است که با او در این باره و قبل از هر اجرا گفتگو کنند. اشاره‌ام به قسمت‌هایی است که او با جفتی صدای پرندگان و حیوانات را تقلید می‌کند و چندان کار شاقی هم نیست ولی بدان جهت که می‌پندارد جمعیت از اینگونه اجراها دوست دارند از اجرای قطعاتی که خودش هم دوست دارد می‌گذرد و آنها را لابه لای گوشه‌های با ارزشی که می‌نوازد جا می‌‌دهد. من از نوازندگی او برای دل خودش در کوپه‌ی قطار و هتل بیشتر لذت بردم. کاش خالو برای مردم هم همان‌ها را بنوازد.

   نکته بعدی اینکه خالو در جشنواره‌های زیادی از جمله فجر و فستیوال‌های بین المللی خارج از کشور شرکت کرده‌است کاش در این مواقع فرصتی به دیگر نوازنده‌ها که کم از خالو نیستند، داده‌شود. خالو کمبر گنجینه‌ای از موسیقی هرمزگان است. پیرمردی که با موسیقی زندگی می‌کند. در همین چند روزی که با هم بودیم بیشتر لحظاتمان را با موسیقی و یا حرفهایی پیرامون آن پر‌می‌کرد. می‌خواند، می‌نواخت از شروند گرفته تا زار از مولودی گرفته تا نوحه، از نواهایی که خود ساخته بود تا نغمه‌های قدیم. همه اینها که می‌گذشت تازه می‌گفت:"بره به آرمین پیدا بکن بیات عود بزنت تا یه آهنگی، شعری بسازیم."

این مرد ساخته شده از پوست و استخوان و موسیقی!

    اجرای دوم گروه نغمه

  اجرای دوم گروه نغمه از سه قطعه تشکیل می‌شد. دیریا موجن ناخدا ، لاله ، پسین هرمزگان. هر چند قطعاتی که نغمه اجرا می‌کند برای هرمزگانی‌ها تکراری است ولی تنظیم‌ها خیلی بهتر شده‌بود. از انسجام گروه نغمه در اجراها هم نمی‌توان به سادگی گذشت.

  سلیمان ایرانمنش با وجود مشکلات و امکانات ضعیف صدابرداری در حالی که اصلا صدای عود را نمی‌شنید با تجربه‌ای که داشت کارها را در حد مطلوب می‌خواند و مخاطبان هم پرشور با گروه همراهی می‌کردند. همان لحظه به دوستی گفتم من با وجود اینکه انتقادات زیادی به گروه نغمه دارم ولی به این اجرا تعظیم می‌کنم.

  پاپ و کلاسیک

   شاید یکی از مهمترین اتفاقات مهم موسیقی پاپ هرمزگان در سال گذشته حضور دوباره‌ی هادی آرمین در عرصه موسیقی بود. او در این شب به همراهی امیر رحمانیان نوازنده‌ی پیانو دو قطعه اجرا کرد که همان طور که پیشتر گفتم مشکلات صدابرداری کار او را تا حد یک کار متوسط پایین آورد. هر چند یک کار قوی در هر شرایطی می‌تواند رگه‌هایی از خود نشان بدهد و اینگونه هم بود. برای هادی آرمین هنوز روزهای خوب زیادی در پیش است. آب راه خودش را پیدا می‌کند.

  در بخش کلاسیک علی امینی، حبیب اسماعیلی و در دو قطعه‌ی کلاسیک بندرعباسی هادی‌آرمین به همراه آنها به اجرای قطعاتی پرداختند که قطعه‌ی "ای سیاه زنگی" با تنظیم هادی‌آرمین با استقبال بیشتری رو‌به‌رو شد. هر چند در این بخش هم صدا لطمه‌ی زیادی به کارها وارد کرد.

   موسیقی زار

  آخرین و قوی‌ترین بخش اجرایی موسیقی هرمزگان در آن شب موسیقی زار بود که باز هم توسط گروه نغمه اجرا شد. این بار حسن مرادی نوازده‌ی کهنه‌کار پیپه در گروه نغمه، نقش خواننده را بر‌عهده داشت. صدای خش‌دار و قوی او در اجرای زار حتی در برخی قطعات از اجراهای غلام‌مارگیری هم قوی‌تر می‌شد. هر چند جای مارگیری هم خیلی خالی بود. به هر حال حسن‌مرادی بهترین صدای هرمزگان در آن شب بود.

   کوتاه

   یک قسمت از برنامه‌های گروه نغمه که اختصاص به موسیقی جزیره‌ها داشت به علت کمبود وقت از برنامه‌ها حذف شد.

     در بین جمعیت چند چهره‌ی آشنای هنر هرمزگان به چشم می‌خورد. محمد علی بهمنی، حسین احمدی نسب(نقاش مینابی)  و سیروس کهوری نژاد (بازیگر) و ...

      استاندار هرمزگان و مدیر کل ارشاد استان هرمزگان هم در این برنامه حضور داشتند و هر کدام دقایقی سخنرانی کردند.

     سخنرانی آقای توحدی رییس انجمن موسیقی هم به علت کمبود وقت از ریز برنامه‌ها حذف‌شد.

      غلامرضا صنعتگر یکی از ترانه‌هایش را به صورت لب‌خوانی اجرا کرد.

      استندی که تصویر ناصر عبداللهی بر روی آن بود و توسط انجمن موسیقی استان تهیه‌شده‌بود با مخالفت مسئولین برگزاری از کنار سن به راهرو منتقل شد.

       حدود صد نفر اتباع بیگانه از این اجرا دیدن کردند!

       اجرای نمادین مراسم زار به علت توضیح نامناسب مجری و عدم شناخت عده‌ای از مخاطبان با خنده‌ی آنها همراه بود .

      بک‌گراند سن خیلی بامزه بود!

     احمد ایرانمنش

در حالی که صدای عود مرتضی کریمی به زحمت به گوش می‌رسید. ستاره‌ی گروه نغمه و شور‌انگیز‌ترین نوازنده‌ی آن شب احمد ایرانمش نوازنده‌ی نی‌جفتی گروه نغمه بود. او که پس از سالها دوباره دست به جفتی برده است با چندان شوری اجرا می‌کرد که جمعیت هم از حال او سر‌شوق آمده‌بود. هر چند در اجرای دوم سازش از کوک خارج شد ولی باز هم او حرف اول را می‌زد. شاید به این گونه حرکات نوازنده حرکات نمایشی اطلاق شود ولی من آنرا حس موسیقیایی می‌دانم. او در اجرای زار تخته زدنش هم با همه فرق داشت. شاید هم داشت آشتی دوباره‌اش با موسیقی را جشن می‌گرفت و چه جایی بهتر از تالار وحدت و چه زمانی بهتر از شب موسیقی هرمزگان؟

  ...............................................................     

 عکس‌ها از دوست عزیزم: [احمد جعفری] (عکس آخر از غلامرضا رحیمیان)

در همین باره: گزارش تصویری در خبرگزاری مهر [لینک]

گزارش تصویری با عکس‌هایی از احمد‌جعفری و غلامرضا رحیمیان در وبلاگ انجمن‌موسیقی‌هرمزگان [لینک]

وقتی هرمزگانی‌ها افتخار می‌آفرینند [لینک]