درباره بزرگ‌داشت «ابراهیم منصفی» | نهم تیرماه 91

• اول تشکر از کسانی که این بزرگ‌داشت به همت و تلاش آن‌ها برگزار گردید و کیست که نداند برای سر پا کردن چنین برنامه‌هایی چقدر باید پوست کلفت باشی! به شکل و محتوای برنامه نمی‌پردازم و می‌رفتم سراغ بخش موسیقیایی برنامه که در واقع بخش اعظم مراسم هم بود. اگر از اجرایی نام نبردم بدانید که ارتباطی با آن برقرار نکرده‌ام.
• شاید جذابترین اجرا؛ اجرای «رضا کولغانی» و گروهش بود. اجرای ترانه "بدگمانی" شاهکار او بود. ارتباط عالی و درک خوب از از کلام «ابراهیم منصفی» می‌تواند او را به یکی از بهترین "رامی‌خوان‌"ها تبدیل کند. البته اگر مثل باقی هنرمندان جوان‌مان دچار غرور نشود و یا مثل همین مراسم جو زده نگردد! گاه این‌قدر در بعد نمایشی اجرا غرق می‌شد که موسیقی را از دست می‌داد و خارج می‌خواند. با این حال می‌توان به او امید داشت. کاش کمتر حرف بزند و از حرکت‌هایی که مخصوص تیم‌های ورزشی است صرف نظر کند. [همین بزن قدش و اینها...] من بارها به دوستان گفته‌ام که رفتارشان روی سن حتی راه رفتن‌شان سخن گفتتن‌شان بهتر است با سبک موسیقی و حتی حال و هوای قطعه‌ای که اجرا می‌کنند همگون باشد. رضا از این بابت خیلی خارج بود.
  
  
  
• اما اجرای ویژه و ناب این مراسم اجرای «مهدی خسروخواه» و «رامتین پاکدامن» بود. انگار هنوز دود از کنده و یا حداقل نزدیکی کنده بلند می‌شود و باید فاخرترین موسیقی کار شده برای رامی را از "پاکدامن‌"ها بشنویم چنان که در اجراهای «مسعود پاکدامن» و رامی سراغ داشتیم. صدای خاص خسروخواه و تسلط‌‌ اش بر این‌گونه موسیقی و همین‌طور فضای کوردها رنگ‌آمیزی خوبی در این کارها ایجاد کرده بود. ضبط و انتشار این قطعات امتیاز خوبی برای موسیقی هرمزگان خواهند بود.
• اجرای «امین امینی» و تحریرهای «مجید نصیری» را هم دوست داشتم. 
• «فاضل پیش» مثل اغلب اوقات خوب بود. فاضل همیشه خوب است هیچ گاه بد ندیدمش و عالی هم. همیشه خوب است.
• کاش دوستانی که تمرین نداشتند، اجرا نمی‌کردند. اعلام این‌که ما تمرین نکرده‌ایم و این اجرای ماست، افتخار نیست. نوعی دهن‌کجی به مخاطب است.
• دوستی دارم که در این مراسم برای اولین بار با موسیقی رامی و موزیسین‌های هرمزگانی مواجه می‌شد. پس از اجرا گفت: بهترین موسیقی این شب اجرای خود منصفی بود در تیزهایی که پخش می‌شد. با او موافقم!