خون خدا در بستر رودخانه‌‌ی مینو

   این شاید یک رکورد در عرصه‌ی نمایش میدانی ایران باشد. سه‌شنبه هفتم اسفند ساعت نوزده بیش از پانزده‌هزار نفر در بستر خشک رودخانه‌ی مینُو [میناب] شاهد کار‌ "خون خدا" به کارگردانی حسن‌سبحانی بودند. در بین این جمعیت می‌شد ایرج زهری را هم دید که پس از پایان جشنواره‌ی تئاتر فجر به هرمزگان سفر کرده بود.

                               

        

  "خون خدا" را، هم می‌توان نمایشی مذهبی قلمداد کرد و هم تعزیه‌ای مدرن. این اثر روایتی از واقعه‌ی عاشوراست که البته در تعزیه کمتر به نمایش در آمده است. نگاه تازه‌ی حسن‌سبحانی و شکل اجرای بازیگران باعث می‌شد کار هم با نمایش‌های مذهبی که پیش از این اجرا شده است تمایز داشته باشد و هم با تعزیه‌ای که به شکل سنتی برگزار می‌شود. در چنین کارهایی که مردم روایت را می‌دانند همین نگاه تازه و شکل اجراست که می‌تواند چنین جمعیتی را ساعت‌ها روی سنگ‌های سرد رودخانه نگه دارد.

                

         

  اما دو نکته‌ای که می توانست در این کار بهتر باشد یکی موسیقی بود (که همیشه نقطه قوت کار بچه‌های میناب بوده) و دیگری صدایی که نمایش را مثل یک بازی فوتبال گزارش می‌کرد، در حالی که مردم تصاویر را می دیدند و نیازی یه این کار نبود. این صدا فقط بین کار و مردم فاصله می‌انداخت. کاش به جای این صدای روایت‌گر از نوحه‌های محلی خاص خودشان استفاده می‌کردند. البته سکوت هم از این صدا بهتر بود!

عکس‌ها: محمد سایبانی

در همین باره: گزارش تصویری از [غلامرضا رحیمیان]