شکوه روز تئاتر در بندرعباس !
جشن روز جهانی تئاتر که در روزهای 27و 28 اردیبهشت در بندرعباس برگزار شد. در روز دوم با اعتراض به سیاست‌های اداره کل فرهنگ و ارشاد هرمزگان با حضور هنرمندان تئاتر در بالای صحنه در هنگام سخنرانی مدیر کل ارشاد شکل جالبی به خود گرفت.
سخنرانی مدیر کل ادامه دارد و حضور معترضین بر روی سن هم همینطور!
قرار بر این بود در این مراسم که در ادامه اردیبهشت تئاتر ایران برگزار می‌شد نمایش "اورینب، اورینب تو رو خدا تو یه چیزی بگو" به صحنه برود که مسئولان ارشاد هرمزگان با بهانه‌های واهی از اجرای آن در آخرین لحظات جلوگیری کردند. از گروه یاد شده خواسته شد که تمام موسیقی تئاتر را حذف کنند اما ابراهیم پشتکوهی کارگردان نمایش عنوان کرد که موسیقی سنتی مبنای نمایش است و با حذف آن کل کار آسیب می بیند. گروه نمایش "اورینب..." در ادامه به روی صحنه آمدند و با توضیح نمایش و شرایط موجود از جماعت بی‌شماری که در سالن فرهنگ برای دیدن کار آمده بودند عذر خواهی کردند و سالن را ترک نمودند. در حمایت از گروه نمایش و در اعتراض به اعمال سلیقه شخصی مدیر کل ارشاد هرمزگان بسیاری از هنرمندان سالن را ترک نمودند. مراسم با سخنرانی و وعده‌های مدیر کل ادامه داشت که هنرمندان هرمزگان به سالن بازگشتند و در اعتراض به سیاست های غلط و حذفی مدیر کل به روی صحنه رفتند. مجید سرنی‌زاده رئیس انجمن نمایش بندرعباس با اعلام موضع هنرمندان دلیل این حرکت را بی‌حرمتی به ساحت تئاتر دانست و افزود: هنرمندان را باید روی صحنه باشند نه مسئولان.
در حالی که سن سالن فرهنگ بندرعباس مملو از جماعت شده بود، مدیر کل به حرفهای خود ادامه داد. این حرکت هنرمندان با تشویق شدید حاضران روبرو شد. هرگاه مدیر کل فرهنگ و ارشاد هرمزگان سعی در وارونه جلوه دادن رویدادهای گذشته داشت یکی از هنرمندان حاضر بر صحنه به او پاسخ می‌داد. در ادامه سیاوش تهمورث که به همراه حمید ابراهیمی به عنوان مهمان حضور داشت به روی صحنه آمد که با تشویق جمعیت حاضر روبرو گردید.
جمعیت معترض نشسته بر روی سن و سخنرانی مدیر کل
حاضران به احترام تهمورث برخواستند و جمعیت معترض به احترام او عقب‌تر نشستند. سیاوش تهمورث در ابتدا از حرکت هنرمندان حمایت کرد و از این که هنرمندان تئاتر بی‌واسطه و بدون واهمه حرف خود را با عمل نشان دادند ابراز خرسندی کرد و سپس در حالی که صحنه تئاتر مملو از جمعیت بود به قرائت بیانیه‌ی روز جهانی تئاتر پرداخت که با تشویق شدید حاضران روبرو گردید. وی در انتها با اعلام این که وظیفه تئاتر سرگرم سازی نیست و هنرمندان باید همیشه خط اول دفاع از کیان مرزهای ایران و آب‌های خلیج فارس باشند به سخنان خود پایان داد. چند نماینده از طرف جمعیت حاضر در روی صحنه که بر خلاف همیشه اکثریت حاضران در سالن را تشکیل می‌دادند، در حضور سیاوش تهمورث که همچنان روی صحنه در کنار هنرمندان مانده بود پشت تریبون رفتند و نظرات خود را اعلام کردند.
یک نفر حرفی دارد!
مهدی عطایی دریایی رئیس انجمن نمایش استان با حمایت از هنرمندان تئاتر خواستار رفع تبعیض و توهین به اهالی تئاتر شهرستان‌ها شد و در پاسخ به اعتراض هنرمندان به عدم حضور حسین پارسایی مدیر کل مرکز هنرهای نمایش اعلام کرد با پیگیری این موضوع نتیجه را به اطلاع عموم خواهم رساند. فاطمه حسن زاده اولین نمایش‌نامه‌نویس زن هرمزگان با ستایش از زحمات ابراهیم پشتکوهی، او را استاد خود دانست و افزود که با راهنمایی و حمایت پشتکوهی بود که من توانستم به عنوان اولین نمایش‌نامه‌نویس زن بعد از انقلاب هرمزگان دست به قلم ببرم و متن‌های خود را به صحنه بیاورم. بابک بافهم یکی دیگر از هنرمندان تئاتر بود که پشت تریبون قرار گرفت وی خود را یک تازه کار معرفی کرد که دو سال بیشتر از حضورش در تئاتر بندرعباس نمی‌گذرد اما در همین مدت کم تبعیض را با پوست و گوشت خود احساس کرده، وی ادامه داد: چرا پسر عموی من که در قم زندگی می‌کند می تواند همین امروز یک نمایش فرم و موزیکال اجرا کند اما هنرمندان هرمزگان از اجرای یک کار 15 دقیقه ای معذور باشند؟ چرا هر چه از پایتخت دورتر می‌شویم تبعیض و سخت‌گیری بیشتر می‌شود اما حمایت و توجه کمتر! بابک بافهم در حالی که به شدت تشویق می‌شد جایش را به صالح نماینده تئاتر رودان داد صالح عنوان کرد این حرکت ما حمایت از شخص خاصی نیست حمایت و اعتراض ما در دفاع از تئاتر مظلوم هرمزگان است، وی ادامه داد ما دنباله‌رو هیچ کس نیستم ما صداهای مختلفی هستیم که می‌خواهیم شنیده شویم. در میان تشویق بی‌امان حاضران در جلسه سیاوش تهمورث دوباره پشت تریبون رفت و از جمعیت حاضر خواست به احترام پیشکسوتان حاضر در سالن از صحنه پایین بیایند و این اتحاد و یکدلی را بزرگترین جشن تئاتر خواند. هنرمندان تئاتر با احترام به وی و بزرگان تئاتر هرمزگان صحنه را ترک نمودند و برنامه با تقدیر از سیاوش تهمورث و حمید ابراهیمی پایان یافت.
گفتنی است در روز اول جشن تئاتر هرمزگان که بدون حضور مدیر کل فرهنگ و ارشاد برگزار گردید نمایش‌های "تعمیر شب" به نویسندگی ابراهیم پشتکوهی و کار برگزیده مقطع متوسطه پسران هرمزگان، "کمد ایرانی" به نویسندگی امیرحسینی کار برگزیده دانش آموزان دختر هرمزگان. "فرمول ثابت" کار رضا غریب‌زاده با اجرای معلولین بندرعباس، "داستان زال و سیمرغ" به کارگردانی حسن سبحانی از میناب، نمایش "درخت مقدس" از جزیره هرمز، اجرا گردید. همچنین پنج نمایش‌نامه نیز در برنامه نمایش‌نامه خوانی این جشن از شهرهای بندرعباس، بندرلنگه، قشم، میناب اجرا شد که مورد استقبال عموم قرار گرفت.
[جمعی از اهالی تئاتر هرمزگان]
پ ن: این نوشته را میل کرده بودند که در این وبلاگ نمایش داده شود، که شد.
من هم به عنوان یکی از کسایی که اون بالا بودم از حرکت بروبچ تئاتر تشکر میکنم در ضمن باز هم میگم درحق همه هنرمندان ما خصوصا خصوصا بچه های تئاتر خیلی داره ظلم میشه خیلی حرف واسه گفتن داشتم ولی حیف...این هارو به کی بگم؟؟
دم رامی گرم......
الحق که بچه های جنوب مردن... انسان احساس زنده بودن می کنه در این هوای مسموم شما میل به بودن رو در ما دوباره زنده کردید.
تا کی باید تیغ جفا ی ای نااهلون هنر بر گردن نازک هنرمندان اینجا بشت. آدمی هم صبری ایشه
سلام
امیدوارم هنرمندان و مسئولین را روزی دست در دست هم در راه پیشرفت و موفقیت هنر و فرهنگ اصیل این مرز گرم فعال و بی قرار ببینم.
سلام.وقتیکه ای خبر اومشنوت خیلی متاسف بودم .هم بی خودم هم به هنرمندوی استان که ایتو واشو بر خورد ابو.اتفاقا تو وب جغد بندری مفصل درد دل اومکردن.ولی کجان گوش شنوا
تئاتر ما خیلی مظلوم واقع شده. بهترین کاری که می شد کرد همین بود. امیدوارم همه دوستان تئاتری روزی به اهدافشون برسند.
هنر ... زندگی... تئاتر
کارشون به بجا ولی به موقع نبود هر چند لیوان همیشه لبریز می شه . باحذف کار گروه اورینب مسئولین ارشاد که فقط این کلمه را یدک می کشند فهماندند که از هنر هیچ نمی دانند و بس...
یادم می یاد سالن سید احمد خمینی زمانی که نزدیک جشنواره شد و میزبانیش با استان بود خود آقای امیر زاده بهمراه دوستان مامور شده بودند برای نظارت و بررسی مشکلات سالن که خدا خیر بدهد به بانی هنرهای نمایشی که کمی تا حدودی از مشکلات این سالن حل شد ولی بازیگران و هنرمندان خود استان باید شاهد کم لطفی ها باشند .
ماشالله به شهامت و درایت بچه های هنرمند بندر عباس
به این می گویند اعتراض مدنی
فکر می کنم ما هرمزگانی ها زیادی ترسیده ایم
دنیا هم انقدر که اقایان مسوول فکر می کنند بی حساب و کتاب نیست
به قول دکتر سروش
کار معرفت در جهان با انسان های شجاع پیش رفته است
خوشحالم که بلاخره بلند شدین .باید همه بفهمن که مقصر این ابتذال هنر ی توی استان کیه ؟دارن میرنن به همه چیه اون ار ادبیات اینم ار تتایر این مسخره بازی ها کنگره چشنواره این شکلی بزرگداشت یا باید درش تخته بشه که بگیم هیچ گهی نخوردن یا بایداصلاح بشه برای اصلاح هم باید انسان بیاد که درد ودرک از مقوله هنر داشته باشه اینا که هستن آدمش نیستن وخوبه به شکل گستر ده مردم همه بفهمن که چه خبر وچی داره می شه .. مرسی واسه این که همیشه به موقع و موقیعت هستی کا سیاه
انکه شیران را کند روبه مزاج احتیاج است احتیاج است احتیاج
دمتون گرم ای ول بابا رادیکالیسم
دوست نادیده سلام . با هوای جهنمی این روزها چطورید ؟
از توجه تان ممنون.
وبلاگ زیبایتان را دارم نگاه می کنم.
راستش من با وبلاگ نویسی خداحافاظی کرده ام و فقط هفته ای یک بار یا حتی کمتر به اینتر نت سر میزنم.
امیدوارم موفق و سربلند باشید
سلام
وب قشنگی دارید مطالبتان واقعا زیبا میباشند درصورت امکان مارلینک واجازه آنرانیزبرایمان بدهید
انشاله بچه های تاتر از این حرکت نتیجه مثبت عایدشون بشه....
قبل از هر کاری فکر کردن بهترین کار ممکنه
یک عکسی هست با عنوان یک نفر حرفی دارد که آخرین عکس پست ات می باشد.این آقایی که این گونه در عکس اعتراض می کند چند وقت پیش تئاترش به توسط همین ارشاد رفته کوزوو.این از این.بعد اینکه همین بابا در مصاحبه ای با یک نشریه محلی از آقای امیرزاده تشکر کرده.این مال یک ماه پیش است.سرپرست گروهش هم در مصاحبه با نشریه دریای اندیشه از آقای امیرزاده بسیار تشکر کرده و گفته که اگر ایشان نبود ما کوزوو نمی رفتیم.این هم مال همین چند وقت پیش است.مگر می شود یک آدمی که تا دیروز خوب بوده یک شبه بده شود؟
سیاورشن جان من از تو می پرسم -چون ممکن است این کامنت را تایید نکنی.مهم نیست در خلوت خودت بخوان-امیرزاده اگر بد بود چرا تعریفش را کردید؟اگر بد بوده پس آن تعریف ها و پاچه خواری ها چه بوده و این رگ گردن برای چیست؟اگر خوب بوده پس آن بالا چه می کنید؟
مشکل از جای دیگری ست سیا جان.نام آن را من نوسان شخصیت می نهم.اینها دچار بحران شخصیتند.یک روز امیرزاده بد است و یک روز خوب.اگر مجارستان فرستادشان مدیر کلی بادرایتی است و اگر نفرستادشان فاشیست و مخل فرهنگ است.ما کدام را باید باور کنیم؟دم خروس یا حضرت عباس را؟
چرا این جماعت تکلیف خودشان را مشخص نمی کنند.والا این بابا-امیرزاده- به گمانم خودش هم حیران شده از این جماعت.یک روز در اطاقش می نشیند چای می خورند و سیب پوست می کنند و جک تعریف می کنند و روز دیگر سخنرانی اش را به هم می زنند.
این کامنت به منزله ی تایید رفتار قرون وسطایی ارشاد نیست.حرف اینجاست که بدانیم اگر ارشاد در این زمانه وضعیتش این است و چهارچوب هایش هم مشخص پس گلایه و اندوه برای چیست؟تکلیف مشخص است.کار در خفا.ما چه چیز را می خواهیم تغیییر دهیم؟
این ها اگر واقعن جنمش را داشتند آن روزی که لودر داشت فرهنگسرای آوینی را با دندانهای آهنی اش می جوید می رفتند تحصن می کردند.یادم است یک نفر همت نکرد حتا تا دم ارشاد برود.بله این گونه است برادر.
ممنونم از رعایت تضارب آرا.
موید باشی
دلیلی برای تایید نکردن کامنت شما نبود...اینجا فقط نظراتی که در آن به اشخاصی به جز بنده توهین می‌گردد، تایید نمی‌شود...والا نظر شما که محترم است و در عین حال من هم از جهاتی با آن موافقم...
کامنت خسرو خو بان کامنت قابل تاملی است
خسرو خوبان خوب و تمیزه چون فقط کسی که سعی میکنه لوله فاضلاب رو باز کنه کثیف می شه و اونوقته که از این خسرو ها اونم از نوع خوبش سر و کلشون پیدا میشه ...
نمیدونم این مطلب رو کی نوشته اما به هر حال در برابر مواضع برخی افراد محتاط بوده به طور مثال ابراهیم پشتکوهی در این مراسم به شدت به حسین پارسایی تاخت و او را مسبب وضع نابسامان تئاتر دانست که در این پست هیچ چیزی نوشته نشده و البته حرفهای اسماعیل پاکدامن و جواد انصاری ... فقط به خاطر گزارش اینها رو میگم ...
سلام سیاورشن
باز هم ممنون
من فکر می کردم فضا آنقدر خوب شده باشد که آدمی بتواند با دل راحت کامنتی را که حاوی آرای اش است بگذارد اما نگار آن گونه که فکر می کردم نبود.یک بایایی رفته یک وبلاگ درست کرده با نام افشاگری و عین مطالب کامنت بنده را در پستش گذاشته.می خواستم بگویم که این شیطنت بچه گانه ره به سوی ترکستان دارد و من تنها می توانم متاسفم باشم از آن وقت گرانبهایی که این بابا گذاشته برای ایجاد وبلاگ.
قربانت
من اسماعیل پاکدامن هستم و نه کافکا و ژان پل سارتر ونه کس دیگه من تا صد سال دیگه هم همین حرفها رو میزنم و مثل اساتیدی چون خسرو خوبان و غیره شرافتم رو نمی فروشم و در ضمن من همیشه معترض بودم و هستم حتی اگه با پول ارشاد کوزوو رفته باشم دلیل نمیشه ساکت باشم چون حق من و تمام هنرمندای فعال غیر مقلداین استان این چیزها نیست که توی یه جای دیگه که نمی شناسیشون با ارامش اجرا کنی و کارت رو ارائه بدی ولی توی شهرت و استانت با ادمای احمق سرو کله بزنی
مصیبت بزرگ انروزیست که ادم خیال برش دارد که چیزی میداند
بلی اینگونه است اساتید و دوستان
اینک موج سنگین گذر زمان است که چون دریایی از آهن وپولاد در من می گذرد.دوستان همیشه هر وقت جریانی ایجاد می شه هستند کسایی که ساز مخالف بزنن. هستند کسایی که جز اختناق و تخریب چیزی نمی خواهند.یک نفر از امثال خسرو ... بپرسه تو چرا هیچ وقت حرف نمی زنی چرا وقتی باید از هنرمندان دفاع کنید لال مونی می گیری وقتی باید... دوستان اگه هوای آزاد می خاین باید به قول گل سرخ شازده کوچولو چار تا کرم و حشره رو هم تحمل کنین...پس تحمل کنید وبه جای این بحث های فرسایشی اصل خاسته تونو پیگری کنید... این حرفا یه تله است که راه اصلی گم بشه ... راهی که با استبداد امیرزاده مخالفه وهیچ کس نمی تونه به درخت بگه میوه نده به خورشید بگه نتاب به هنرمند بگه خلق نکن.. نه خسرو نه همایون نه هیچ کس دیگه ...
سیاورشن عزیز
سلام
من از طرف یک دوست با وب شما اشنا شدم
علی شریف
مطالب شما را در اینده بیشتر می خوانم
سلام به هنرمندان خصوصا تئاتری های هرمزگان و بندرعباس
سه سال سابقه و تجربه را در کنار استاد مهدی عطایی دریایی در بندرعباس گذراندم که از تمام عمر تئاتریم آن سه سال ثبت و ضبط شده است.
اهالی فرهنگ و هنر در تمام ایران به این درد مبتلا هستند و انتظار بهبودی هم نباید داشته باشیم.
مسئولینی که با توهم دشمن و توطئه و مزدور و فریب خورده غرب و این قبیل مفاهیمی که در شان انسان های دارای سلامت روان نیست شب را صبح و صبح را شب می‌کنند انتظار فرج نباید داشت.
منحنی این تفکرات در بعد از انقلاب سینوسی است و بالا و پایین داشته ولی قطع نشده.
باید تلاش کرد که افراد صاحب جسم و روان سالم حاکم باشند و حکومتشان را از مردم بدانند والا باید از جایی که ضربه خورد که دسترسی به آن مقدور نیست.
قطره باشیم و به هم پیوسته
سد را می‌شکنیم
مقصد ما
اگر
دریا شد