کنسرت گروه مامبو لیوا / بندرعباس
زمان:۲۱ و ۲۲ و ۲۳ آذرماه ۱۳۸۷ مکان: بندرعباس. تالار آوینی
مراکز فروش بلیط: فروشگاه سرنا، نرسیده به میدان یادبود ساختمان محبی، تلفن: ۴۲۱۲۳۶۷
فروشگاه شهر آواز، بین چهار راه مرادی و سازمان، تلفن : ۲۲۴۰۷۲۲
دانشگاه آزاد بندرعباس، تلفن: ۰۹۱۷۹۴۷۵۶۰۸
آموزشگاه موسیقی نگارستان ، چهار راه فاطمیه، ساختمان سپیدار، تلفن: ۲۲۲۷۵۳۵، ۰۹۳۶۴۱۴۵۸۵۸
موسسه همت، تلفن : ۵۵۶۵۳۳۵
گزارش تصویری از تمرین مامبو لیوا برای کنسرت
گروه مامبو لیوا از ۲۱ آذر به مدت سه شب در تالار آوینی کنسرت دارد و این چند عکس از آخرین تمرین‌های این گروه است. در یادداشت بعدی محل فروش بلیط‌های این اجرا را می نویسم.
متن مقاله توهین‌آمیز البیان درباره‌ی علی دایی!
پس از بازی ایران با امارات متنی در روزنامه البیان به چاپ رسید که حاوی نکات توهین‌آمیزی نسبت به علی دایی سرمربی تیم ملی ایران بود. برخی رسانه‌های کشورمان به گوشه‌هایی از این متن اشاره کردند. اما متن کامل در هیچ رسانه‌ای یافت نشد. دایی گفت: نوشته‌ی البیان برایم اهمیتی ندارد. کفاشیان گفت: به کنفدراسیون شکایت می‌کنیم!
رسانه‌های ما توان پاسخ‌گویی به البیان را ندارند. به راستی کدام یکی از رسانه‌های ما قدرت مقابله با رسانه‌های قوی منطقه را دارند؟ البیان یک رسانه‌ی قوی و با سابقه در دنیای عرب است. یادآوری می‌کنم که در قضیه مجله نشنال‌جئوگرافی این وبلاگ‌نویسان بودند که توانستند حرکتی انجام بدهند، و نه هیچ رسانه‌ای!
به هر حال این متن کامل فیصل قاسم است که در البیان منتشر شده. فکر می‌کنم خود ما باید با رفتاری مناسب با این اتفاق برخورد کنیم. اگر پاسخی دارید می‌توانید در این صفحه بنویسید و یا به شخص نوسنده ایمیل کنید. البته اگر قرار است متن شما هم شبیه متن فیصل باشد، سکوت بهتر است. رفتاری در شان ایرانی بودنمان داشته باشیم!
آقای علی دایی!
بازی یک طرف و مربی تیم ملی ایران یک طرف! مربی‌ای با رفتاری عجیب که خارج از احلاق ورزشی است. به طوری که در وهله اول فکر می کردی که او مریض است و یا مشکلی در تصمیم‌گیری و رفتارش دارد. گذشته‌ی او را خوب به یاد می‌آورم. چون من از کسانی بودم که زندگی ورزشی‌اش را از زمانی که در لیگ ایران بازی می‌کرد و از پرسپولیس به السد قطر آمد را دنبال می‌کردم.
زمانی او در میادین آسیایی خوب می‌درخشید و شما هم به یاد می‌آورید که آقای گل مسابقات جام ملت‌های آسیا در سال ۹۶ در امارت بود و البته همگی خوب به یاد داریم وقتی که در لیگ امارات در تیم الشباب بازی می‌کرد در حالی که بود و نبود او چندان فرقی برای تیم نداشت و حتی در زمانی مخل تیم بود. تمام هدفم از بیان این مقدمه این بود که بگویم او در زمانی بازی کردن به آن صورت [بزرگ] هم نبوده، بلکه بازیکنی بوده معمولی و گلزنی که مانند بسیاری از گلزنان، گلزنی می‌کرده است.
در بازی اول [امارات] مقابل تیم ایران، در تهران علی دایی دیوانه شد و نتوانست بر اعصاب خود مسلط باشد. او در مصاحبه‌ی تلویزیونی با یکی از کانال‌های محلی، بعد از بازی با استفاده از کلمات نامناسب به بازیکنان تیم کشورمان طعنه می‌زد و فکر می‌کرد تیمش بهتر بوده، در حالی که تیم ملی ایران چیز خاصی در آن بازی ارائه نکرد. و کسی که این بازی را دنبال کرده به این موضوع پی برده است که صحبت‌های او خارج از فوتبال است و هدف او پایین آوردن شان و منزلت تیم امارات بود تا حدی که صبر مترجم تیم تمام شد و با او به بحث و جدل کلامی پرداخت و او را شخصی مغرور توصیف کرد. و او این‌چنین است.
دیوانگی علی دایی (اسطوره فوتبال ایران). علی دایی به همین اندازه اکتفا نکرد و کارهای او ادامه داشت تا بازی بعدی در ورزشگاه النصر، هنگامی که رفیقش کریم باقری او را از یک شکست حتمی در بازی که سفیدپوشان[اماراتی‌ها] از اول تا آخر بر آن مسلط بودند و برد تیم امارات محتمل تر بود،نجات داد. در آن بازی یک بار احمد خلیل و بار دیگر عبدالرحیم بد شانسی آوردند. دایی به خاطر این نتیجه که خوابش را هم نمی‌دید، باید سجده شکر به درگاه خدا به جا می‌آورد.
او در طول بازی به چپ و راست می‌رفت و با دستش اشاره می‌کرد و بر سر همه داد می‌زد. انگار فقط اوست که در این دنیا از فوتبال سر در می‌آورد. او به همه معترض بود. به داور بازی، بازیکنان امارات و بازیکنان خودش.
هیچ بازیکنی در ایران نمانده که با او درگیر نشده باشد. از خداداد عزیزی گرفته تا علی کریمی که او را از تیم ملی کنار گذاشت و یک سری درگیری با برخی از مسئولین ورزش و بازیکنان و تلویزیون و روزنامه‌ها در ایران، که باعث شد روزنامه‌های ایران بر علیه رفتار او جبهه بگیرند.
علی دایی مغرور به این بازی‌هایش اکتفا نکرد. او در پایان بازی سعی داشت به یک پلیس که حامی و اسکورت داور بود حمله کند. زیبایی این اتفاق در این بود که پلیس دبی با درایت کافی و اخلاقی پسندیده، هیچ کدام با دایی درگیر نشدند علی رغم اینکه او قصد حمله کردن داشت.
برخی می‌گویند او واقعا به یک پلیس حمله کرده و او را هل داده و به روی زمین انداخته است. این اتفاق همه را ناراحت کرد. حتی بازیکنان ایران و بیش از همه جواد نکونام، که از این برخورد خیلی ناراحت شده بود. کلا رفتار و اخلاق اماراتی‌ها این‌گونه است و ما یاد گرفته‌ایم که اخلاق و رفتار شایسته را هدف اول‌مان قرار دهیم و در مرحله بعدی ورزش و پیروزی قرار دارد.
با وجود اینکه حمله به پلیس جرم محسوب می‌شود و پیگرد قانونی دارد. حال اگر این اتفاق در کشور دیگری رخ داده بود آقای دایی اکنون پشت میله‌های زندان نبود؟
به قلم فیصل قاسم faisalessa@gmail.com
***
ترجمه از عربی به فارسی: [جاسم تمیمی]
ویدئوی مربوط یه بحث و جدل دایی با گزارشگر و مترجم اماراتی را هم پیدا کردم. البته این اتفاق مربوط به بازی ایران و امارت در امارات است که فیصل به اشتباه آن‌را مربوط به بازی در ایران ذکر کرده است. [از اینجا ببینید]
[ لینک در بالاترین]
مرشد نریمان!
ساز عود جایگاه خاصی در موسیقی هرمزگان داشته و به شکلی هنوز هم دارد. اما همان‌گونه که در کل ایران این ساز مهجور شده در هرمزگان هم به همین صورت است.
امروز به اتفاق دوستی برای تهیه کتاب آموزش عود تالیف منصورنریمان به فروشگاه‌های ادوات موسیقی بندرعباس مراجعه کردیم و با پاسخ‌های جالبی مواجه شدیم.
فروشگاه اول، پس از اینکه مقداری بین کتاب‌ها و انباری را گشت و بنده‌ی خدا حسابی توی زحمت هم افتاد،گفت: داشتیم ولی تمام شده.
دومی: نه نداریم. عود می‌خوای یاد بگیری برو پیش مُرشد میر رستمی!
سومی: نه چنین کتابی تا حالا ندیدم.
چهارمی: نه عود نیست. می خوای مال ویلون رو ببر! نت‌هاشون یکیه فرق نمی‌کنه!